تکنولوژی و سکس

من خیلی کلاً اهل تکنولوژی و این چیزها نیستم. از همه دار دنبا یه مکبوک دارم و یه آیفون که همینها را هم مدتهاست به تنظیماتشون دست نزدم چون میدونم به محض این که یه چیزی را عوض کنم هزار درد و مرض به جونشون میفته و بعدش باید منت یکی را بکشم که بیاد و برام درستشون کنه. برای همین هم وقتی چند وقت پیش یکی از دوستهام زنگ زد و گفت که یه پروژه یه جا داره شروع میشه که موضوعش مربوط به سکس و تکنولوژی های روز دنیاست درجا بهش گفتم من نیستم که خودم را راحت کنم. اما اون اصرار کرد که حداقل برم و با تیم صحبت کنم. و جالب اینجاست که توی همون جلسه اول چنان از کار خوشم اومد که همونجا قرارداد را امضا کردم. و حالا چند ماهی میشه که روز و شب مشغول این کار هستم و هنوز ازش لذت میبرم. 
راستش به خاطر خیلی مسائل نمیتونم جزئیات زیادی از کار را اینجا توضیح بدم. اما در کل موضوع کار اینه که به یه جمعبندی علمی برسیم که همه آنچه را که تا به حال به عنوان بیماری جنسی و یا بداخلاقی جنسی شناخته شده و جا افتاده میشه به تکنولوژی های روز تعمیم داد یا باید نگاه دوباره ای بشه بشه. یه قسمت زیادی از کارمون بر روی روباتهای جنسی که اخیراً تو بازار زیاد شدن میگذره. خداییش من خودم تا قبل از این که اینها را از نزدیک ببینم فکر میکردم نمیشه یه عروسک اینقدر طبیعی بشه که یه نفر بتونه باهاش سکس کنه. 

مسائلی که موضوع تحقیقاتمون هستن زمینه های مختلفی دارن. اما من خودم بیشتر روی همین موضوع متمرکز شدم که به اصطلاح ناهنکاری های جنسی شامل حال روباتها هم میشه یا نه. مثلاً این که کسی دلش بخواد با بچه ها رابطه داشته باشه یه بیماری به شدت مهم محسوب میشه و هم از نظر پزشکی و هم از نظر قانونی به شدت باهاش برخورد میشه. اما حالا سؤال اینه که اگه یه روبات با هیکل کوچیک برای یه نفر درست کنن باز هم این مشمول همین قوانین میشه یا نه. 
در مورد خشونت چی؟ بعضی رفتارهای خشونت آمیز جنسی هستن که رفتارهای عادی محسوب نمیشن و احتباج به درمان دارن. آیا این رفتاربا روباتها عادی محسوب میشه؟ یا خشونت باید همیشه مشمول قوانین ضد خشونت باشه؟ آیا ممکنه آزاد گذاشتن یه رقتار خاص با یه روبات باعث بشه شخص اون رفتار براش عادی بشه و برای آدمها هم تکرارش کنه؟ یا این که برعکس وقتی با روبات فانتزی های خاص خودش را انجام داد دیگه برای جامعه آدم بی خطری میشه. 
البته همونطور گه گفتم قضیه فقط مربوط به رفتار جنسی نیست. این که مثلاً یه نفر با Siri چطوری صحبت میکنه را چطور میشه تفسیر کرد.  چرا بیشتر روباتها را زنونه میسازنو و خیلی خیلی خیلی سؤالهای دیگه که همگی با هم مشغول کار روی اونها هستیم. 

اگه میبینین توی فیسبوک کم میام یا اینجا کم مینویسم دلیلش مشغول بودن خیلی زیاده. راستش همین الان هم که دارم این را تموم میکنم یه کنفرانس دیگه شروع شده و باید زودتر اینجا را تموم کنم. 

یه دوست

اولین بار که دیدمش چند ماه پیش بود. توی استارباکس نشسته بودم و قهوه میخوردم و لپتاپم هم باز بود و کار میکردم. سنگینی نگاهش را روم احساس میکردم. سرم را آوردم بالا و سمتش نگاه کردم. نگاهش را دزدید. هیچ وقت از مردهایی که که دزدکی نگاه میکنن خوشم نمیومده و نمیاد. برای من مرد باید یا سرش تو لاک خودش باشه یا اگه میخواد نگاه کنه پررو و با اعتماد به نفس نگاه کنه. از مردهایی که جلوی روم لبخند میزنن و ادای متشخص ها را در میارن، اما تا سرم را برمیگردونم یا به موبایلم نگاه میکنم چشمشون میره سمت پستانهام یا پاهام خوشم نمیاد. اون شب هم از طرز نگاه کردنش خوشم نیومده بود. نزدیکی های آخر شب بود و میخواستم برم خونه. ماشینم را توی یه پارکینگ یه کم پایینتر پارک کرده بودم و توی سرمای کشنده اینجا باید سرتاپام را میپوشوندم که بتونم از در کافی شاپ بزنم بیرون. 
نفهمیدم که دنبالم راه افتاده. دم پارکینگ که رسیدم دیدم از پشت سر گفت "ببخشید خانوم میتونم یه کم وقتتون را بگیرم؟" 
برگشتم نگاهش کردم. شاید فهمید که خیلی سردمه خودش گفت میتونم بعداً بهتون زنگ بزنم. بهش گفتم بیاد تو ماشینم بشینه. اومد نشست. خیلی ظاهراً مؤدب بود. قیافه اش خیلی جذاب نبود. هیکلش هم همینطور. ماشین را روشن کردم تا گرم بشه و بهش گفتم "خوب بفرماین". 
بهم گفت "راستش را بخواین من از همون اول که توی استارباکس دیدمتون فهمیدم ایرانی هستین. من خودم هم باورم نمیشه که دارم این حرف را میزنم، اما راستش از شما خیلی خوشم اومد. دوست داشتم یه کم باهاتون حرف بزنم". 
بهش گفتم "یعنی فقط چون من ایرانی بودم و شما از قیافه ام خوشت اومد خواستی باهام حرف بزنی؟" 
یه کم من من کرد و گفت "بذارین واقعیتش را بهتون بگم. من مدت زیادیه که ازدواج کردم. دوتا هم بچه دارم. خانومم و بچه هام را هم تا سرحد مرگ دوست دارم. از زندگیم هم راضی راضیم. فقط من هیچوقت تو زندگیم دوست دختر نداشتم. منظورم حتی دوست دختر نیست ها. دوستی که دختر باشه. دوست دارم خانومی باشه که من بتونم باهاش راحت باشم. اصلاً مهم نیست رابطه مون تا کجا پیش بره. میخوام یکی باشه من بتونم کنارش خودم باشم. چیزهایی که حتی به خانومم نمیتونم بگم را بهش بگم"  
بهش گفتم "خوب از کجا به این نتیجه رسیدید که من اون شاهزاده رویاتونم؟" 
یه کم فکر کرد و گفت "نمیدونم. یه چیزی تو وجودتون بود که من اینطوری فکر کردم. طرز کار کردنتون. طوری که رو صندلی نشسته بودین و پاتون را دراز کرده بودین رو یه صندلی دیگه. قیافه جذابتون و اعتماد به نفستون. نمیدونم. من خیلی وقته دنبال یه نفر با همه این مشخصات هستم. خانوم های غیر ایرانی که اکثراً محدودیت های ما ایرانی ها را نداشته ان به نظر گزینه خوبی میان، ولی راستش من فکر میکنم اونها خیلی از مردهای شرقی خوششون نمیاد. ولی شما انگار همه اون مشخصات را دارین. و ایرانی هستین که از همه مهمتره. نمیگم از من خوشتون میاد، نه. فقط همین که من میتونم باهاتون راحت حرف بزنم خودش خیلی مهمه. 
بهش گفتم " از من میخواید من چیکار کنم؟"
گفت "نمیدونم. ولی همین که اجازه دادید تو ماشین پیشتون بشینم خودش نشون میده که با خیلی از خانومهای دیگه فرق دارین. من فقط میخوام بتونم باهاتون حرف بزنم و شما راهنماییم کنین. من خیلی چیزها تو وجودم مونده که به هیچکس نمیتونم بگم. قسم میخورم هیچی بیشتر از این ازتون نمیخوام."
گفتم "راجع به چه چیزهایی میخواید با من حرف بزنید؟"
گفت "راستش من همونطور که گفتم ازدواج کردم و خانومم را خیلی خیلی دوست دارم. اما دلم چیزایی میخواد که تو ازدواج به دستشون نمیارم. من هیچوقت دوست دختر نداشتم. خانومم اولین دختری بود که من تو زندگیم باهاش رابطه داشتم. و الان بعد از سالها هنوز هم تنها کسیه که من باهاش رابطه جنسی دارم. نه فقط رابطه جنسی. من حتی دوست نزدیکی که دختر باشه ندارم. میدونم که الان دارم همش ناله میکنم و خستتون میکنم، ولی واقعیت زندگی منه"
پرسیدم "ماشین دارید؟ اگه ندارین من میتونم راه بیفتم و تا یه جایی برسونمتون همینطور که صحبت میکنیم". ماشین نداشت. من راه افتادم و شروع کردم براش صحبت کردن. بهش گفتم "نمیدونم شاید خدا خیلی دوستتون داشته. شاید شانستون زده. چون من تخصصم توی همین موضوعه و میتونم کمکتون کنم." بعد از تحصیلاتم و سابقه کارم براش گفتم. باورش نمیشد و از خوشحالی نمیدونست چی بگه.  بهش گفتم "این که یه انسان چه زن و چه مرد دلش بخواد که با آدمهای دیگه غیر از شریک زندگیش بخوابه نه عجیبه، نه مختص شماست و نه شرعاً و عرفاً ممنوعه. این طبیعت انسانه و کسی که چنین کششی نداره در واقع یا داره به خودش یا شما دروغ میگه یا این که مشکلی داره. ولی ماهایی که از ایران میایم بیرون، علاوه بر موانعی که بچه های اینحا سر راهشون هست، یه سری موانع خود ساخته هم تو ذهنمون تشکیل دادیم که باید اول از اونها خلاص بشیم. من میتونم تا حد خیلی زیادی کمکتون کنم. شما باید قبل از هر چیز با جنسیت خودتون کنار بیاید. باید باورتون بشه که جنسیت یه موضوع کاملاً شخصیه که هیچکس، نه پدر و مادر، نه مذهب، نه جامعه و نه حتی شریک زندگی شما مسئول و صاحبش نیست" 
گفت " راستش من متوجه نمیشم. منظورتون چیه؟"
گفتم "مثلاً شده شما دلتون بخواد موقعی که مثلاً توی حموم هستید خودارضایی کنید؟" 
گفت "خوب مسلمه. البته از وقتی ازدواج کردم سعی کردم ..." 
نذاشتم حرفش تموم بشه. گفتم "دقیقاً منظورم همینه. خودارضایی بخشی از جنسیت شماست. و فقط و فقط مربوط به شما میشه و نه هیچ کس دیگه."
گفت "یعنی منظورتون اینه که خودارضایی حتی وقتی آدم ازدواج میکنه هم انجامش اشکالی نداره؟"
گفتم "نه تنها اشکالی نداره. بلکه شما باید اینقدر باهاش راحت باشین که با خانومتون هم راجع بهش صحبت کنین. و قسمتی از موضوع خانومتونه. اون هم نباید با خودارضایی شما مشکلی داشته باشه. از همینجا بگیرید تا بره کارهای دیگه. " همینطور که براش میگفتم رفتم داخل یه پارکینگ روباز خیلی بزرگ. رفتم وسط پارکینگ وایسادم. بهش گفتم "اینجا غیر از من و شما کسی شما را نمیبینه. میشه لطفاً زیپتون را باز کنین و درش بیارین؟" 
ترسیده بود. یه کم اطراف را نگاه کرد. یه کم به من نگاه کرد. گفت "به خدا منظورم این نبود که ..."
باز نذاشتم حرفش تموم بشه. گفتم "من نگفتم منظورتون چی بوده یا نبوده. قرار هم نیست من کاری بکنم. فقط میخوام شلوار و شورتتون را یه کم بکشید پایین"
کشید. ولی باز دستش را گذاشته بود روش. گفتم لطفاً دستتون را بردارید. چشمهاش را بست و دستش را برداشت. به وشوح میدیدم که عرق کرده و معذبه. بهش گفتم "اولین قدم برای این که یه رابطه نزدیک و دوستانه با کسی داشته باشید اینه که دیوارهای دورتون را خراب کنید. منظورم این نیست که این کار برا برای همه بکنین. منظورم اینه که خودتون را در معرض دید آدمها قرار بدید. دید جسمی و دید ذهنی. بذارین ترسهاتون را ببینن. بذارین خجالت کشیدنتون را ببینن. بذارین نقطه ضعفهاتون را ببینن. وقتی این دیوار را خراب کردین رابطه هاتون نزدیکتر میشه. خودتون باشین. از خودتون با توجه ذهنیتتون مرز و دیوار درست نکنین. اگه این که یه خانوم دیگه تو زندگی شما باشه و با شما ارتباط جنسی داشته باشه یه خواسته درونیتونه، پنهان کردن بدنتون میشه یه دیوار. من میخوام کمکتون کنم این دیوارها را برای کسایی که براتون مهم هستن خراب کنین. من میخوام شما با اون چیزی که هستین راحت باشین. مثلاً شاید من دفعه دیگه که میبینمتون ازتون بخوام که همینجایی که نشستین خودارضایی کنین و آبتون را هم بریزین همینجا کف ماشین من"
دهنش باز مونده بود. پرسید "چرا این کار را میکنین؟ از من چه انتظاری در برابرش دارین؟" 
گفتم "آهان و یه چیز دیگه. همیشه خودتون را دوست داشته باشین. لازم نیست هر لطف آدمها را بلافاصله و لزوماً جبران کنین. خوبه که حد و مرزها را بدونین و رعایت کنین. اما از طرف خودتون برای دیگران مرز درست نکنین. حالا میتونن لباستون را بپوشین." 
من راه افتادم. رفتم تا نزدیکیهای خونه اش و پیاده اش کردم. شماره اش را گرفتم که بعداً بهش زنگ بزنم. و اینطوری شد که رابطه من باهاش شروع شد.   

یه روز آفتابی

مدت زیادی شده که اینجا ننوشته بودم. از وقتی از نیویورک جابجا شدم و اومدم تورنتو به شدت گرفتار بودم. از همه اینها که بگذرم سرمای اینجا هم آدم را از پا درمیاره. من زمستون گذشته را نیویورک بودم که از نظر جغرافیایی خیلی نزدیک تورنتو هست، اما سرمای اینجا به مراتب بدتر از نیویورکه. 
اینجا یه آپارتمان نسبتاً کوچیک را با دو نفر دیگه اجاره کردیم. به خاطر این که نزدیک مرکز شهر هستیم اجاره ها خیلی گرونه و من هم درآمدم مثل وقتی که آمریکا بودم نیست. هر کسی که میشنوه من چقدر درآمد را توی آمریکا گذاشتم و اومدم کانادا بهم میگه دیوونه ام. شاید هم راست میگن. اما به هر حال من زندگی اینجا را بیشتر میپسندم. با این که توی نیویورک فضا و امکانات برای عشق و حال کلاً خیلی بیشتره و کانادا به قول ما اصفهانی ها خانواده پسند تره، اما باز من اینجا را ترجیح میدم. امکاناتی که آدم اینجا برای زندگی داره خیلی بهتر و ارزونتر از آمریکاست. به اضافه این که من هم دیگه اون دختر جوون چندسال پیش نیستم. انگار از وسط دهه سوم زندگی که رد شدم یه چیزی باعث شده یه کم کمتر جوون حس کنم خودم را. هنوز به اندازه کافی ورزش میکنم و سالم غذا میخورم. ولی به قول معروف حس میکنم خانوم شدم هاهاها. خودم از این که میگم خانوم شدم خنده ام میگیره. 
داشتم میگفتم. اینجا با یه دختر و پسر یه کم جوون تر از خودم همخونه شدم. البته اون دوتا قبلاً اینجا زندگی میکردن و یه همخونه دیگه داشتن که رفته و حالا من به جای اون اومدم. یه کم هم از همخونه معمولی به هم نزدیکترن و گاهی با هم میخوابن. اما هنوز همدیگه را دوست دختر دوست پسر صدا نمیکنن. 
من از منچستر که رفتم آمریکا با خودم چند تا چمدون لباس برده بودم که تقریباً هیچوقت نتونستم استفاده کنم. سیاتل که هواش همیشه ابری و بارونی بود و یه نسیم سرد همیشه میومد. نیویورک هم که رفتم به خاطر کارم مجبور بودیم بیشتر لباس رسمی مثل کت و دامن یا پیرهن و شلوار بپوشم. به خاطر همین لباسهام همینطور دست نخورده تو چمدون مونده بودن. فقط گاهی درشون میاوردم که بو نگیره و خراب نشه. از وقتی هم که اومدم تورنتو هوا همیشه سرد بوده و تازه داره یه کم بهار میشه. 
امروز یه کم سرما خورده بودم و سر کار نرفتم. به جاش نشستم چمدونهام را ریختم بیرون دوباره. دختر همخونه ایم که امروز مونده بود خونه اومد تو اتاقم و نشست نگاه میکرد. ما دخترها کلاً عاشق این کار هستیم. تا حالا تو زندگیم دختری را ندیدم که دوست نداشته باشه وسط یه مشت لباس و کفش وول بزنه. از دیدن لباسهام یه کم تعجب کرده بود. پرسید این لباسهای خودمه؟ خندیدم. بهش گفتم که یه مدت زیاد به عنوان مدل کار میکردم و غیر از لباسهای سر کار خودم هم لباسهای این شکلی زیاد دارم. معلوم بود خیلی لباسها را دوست داره، اما سایزش یه کم از من بزرگتره و هیچکدوم اندازه اش نمیشد. پرسید میتونه عکسهایی که به عنوان مدل گرفتم را ببینه. لپتاپم را آوردم و یه سری را نشونش دادم. تا حد مرگ ذوق کرده بود. باورش نمیشد اینها من باشم. تا ظهر با هم گپ زدیم و بعدش با هم رفتیم ناهار. ازم پرسید چرا تو که اینقدر خوشکل و خوش هیکلی پارتنر نداری. بهش چشمک زدم و گفتم از کجا میدونی ندارم. گفت یعنی دوست پسر داری؟ گفتم نه. گفت به هم زدی؟ گفتم نه، من هیچوقت دوست پسر نداشتم. گیج شده بود. پرسید یعنی تا حالا با هیچ مردی نخوابیدی؟ گفتم چرا شاید با صدها مرد. حالا انگار کنجکاویش دیگه خیلی گل کرده باشه پرسید یعنی ازشون پول میگرفتی؟ گفتم نه، من یه تئوری تو زندگیم دارم و اون اینه که سکس اینقدر مقدسه که نباید به پول و ازدواج آلوده اش کرد. من با مردهای زیادی خوابیده ام و هنوز هم میخوابم. اما هیچکدومشون دوست پسرم نیستن و هیچکدوم هم بهم پول نمیدن. من فقط به خاطر لذتش این کار را میکنم. خندید و گفت پس خوش به حال مردهایی که سر راه تو قرار میگیرن. منم خندیدم و گفتم "و دخترهایی که". اولش نفهمید منظورم را. بعد یه دفعه انگار گرفته باشه گفت یعنی با دخترها هم؟ بهش گفتم زیاد. پرسید خوب این آدمهایی که باهاشون میخوابی چه ویژگیهایی باید داشته باشن. یه کم فکر کردم. واقعاً چیزی تو ذهنم نبود. بهش گفتم "تمیز باشن، بیماری نداشته باشن، و ... .و همین دیگه. ازشون هم خوشم بیاد". هردو بلند خندیدیم. بعد بهش گفتم مثل خود تو. قرمز شد. فکر نمیکرد به همین راحتی بهش گفته باشم. 
ناهار که تموم شد تصمیم گرفتیم تا خونه قدم بزنیم چون هوا خوب بود. توی راه شروع کرد به تعریف کردن. بهم گفت راستش را بخوای من خیلی روی این قضیه فکر کردم. من خودم هنوز نمیدونم که کدوم راه درسته. چون واقعیتش یه وقتایی از یه دخترایی خوشم میاد. بهش گفتم راه درست و غلطی وجود نداره. تو میتونی با هر کسی که دوست داری بخوابی. چه دختر و چه پسر. و قرار نیست بین این دوتا یکی را انتخاب کنی. انگار مدت زیادی بوده که منتظر بوده این حرفها را به کسی بزنه و حالا یکی را پیدا کرده باشه. حالا دیگه رسیده بودیم خونه. پرسید به نظرت من از کجا میتونم شروع کنم. رفتم جلوش وایسادم. دستهام را دور گردنش حلقه کردم. گفتم از همین الان، همینجا. و لبهاش را بوسیدم. نفسش و لرزش خفیف تنش همه اون چیزی بود که میخواستم. بغلش کردم. قدش از من یه کم کوتاهتر بود و سرش را گذاشت روی سینه هام. بهش گفتم میدونی؟ من با آدمهای زیادی خوابیدم. با مردها و زنهای زیادی. اما از همه اینها بعضی هاشون یه جور خاصی تو زندگیت میمونن. یه جور خاصی بهت لذت میدن. یه لذتی که لای پاهات نیست، تو قلبته. من یه دوستی داشتم توی منچستر. اسمش شیما بود. و برای من همین آدم به خصوص بود. اون آدم با پسری که برام خاص شده بود خوابید و من برای همیشه ازش متنفر شدم. بعداً فهمیدم که زیاده روی کرده بودم. اما دیگه ازش خیلی دور بودم. حالا تو تو بغلمی. و تو همون حس خوب را به من میدی. دوست داری بیای توی تخت من؟ سرش را آورد بالا. این حالت چشمها را خوب میشناختم. گفت قول میدی همه چیز بین خودمون بمونه؟ لبهاش را بوسیدم دوباره. این دفعه هردومون محکم و طولانی بوسیدیم. 
اومد تو اتاقم. لباسهامون را درآوردیم. مدت طولانی همدیگه را بوسیدیم و لیسیدیم. آخرهم بی حال و نفس نفس زنان ولو شدیم روی تخت. بعد از یه ربع بلند شد. لباسهاش را برداشت. اومد لبهام را بوسید و گفت دوستت دارم. لبخند زدم و گفتم منم دوستت دارم. فقط فکر کنم به زودی سرما بخوری. خندید و گفت عاشقتم و رفت تو اتاق خودش. و من همینجور لخت توی تختم نشستم. لپتاپم را برداشتم. اینقدر امروز را دوست داشتم که دلم خواست وقتی هنوز هیچی تنم نیست و لای پاهام خیسه خاطره اش را بنویسم. دلم میخواد این خاطره ها همیشه برام بمونن. فردا که پستانهام کبود میشن و درد میگیرن با خوندن اینجا دوباره همینقدر لذت میبرم.  

شهر نو ;)

امروز بعد از مدتها تونستم اینجا یخ سر بزنم. مدتهاست که مشغول جابجا شدن هستم. از منچستر به سیاتل، بعدش به نیویورک و الان مدتیه که اومدم تورنتو توی کانادا. اینجا از نظر آب و هوا خیلی شبیه نیویورکه. به همون سردی و همون مزخرفی. اما آدمهاش خیلی بهترن. نیویورک خیلی شهر مرده ای بود برام. با این که شاید مرکز همه اون چیزی بود که من همیشه تو زندگیم میخواستم. مرکز صنعت مد و سکس. البته خیلی از کمپانی های بزرگ تولید محصولات پورن توی سیاتل فعال هستند و من برای همین هم کارم را از اونجا شروع کردم. اما حتی اون شرکتها هم خیلی هاشون بخشی از شرکتهای بزرگتری هستند که توی نیویورک ثبت شده اند. 
اومدن به آمریکا باعث شد شبکه دوستان و همکارانم به سرعت وبه شدت بزرگ بشه. اونهایی که توی لینکداین هستند شاید متوجه شده باشند. البته یه دلیلش هم این بود که بعضی دوستان اون تو هم دنبال سکس میگردن. نه فقط از ایران. از همه جای دنیا. وقتی توی پروفایلم میبینن که من مدل بودم و حالا هم توی صنعت پورن کار میکنم فکر میکنن من هنرپیشه پورن هستم. بعضی هاشون که خودشون توی این بیزینس هستن خوب طبیعیه که دنبال هنرپیشه یا همکار میگردن. اما اکثرشون فکر میکنن که خوب یه دختر خوشکل و تحصیل کرده که توی صنعت پورن کار میکنه حتماً میشه به راحتی باهاش ارتباط برقرار کرد و یه حال و حولی هم کرد. حالا اینها مهم نیست. مهم اینه که من اینجا توی تورنتو باید بتونم از این شبکه همکارها و دوستها استفاده کنم. 
توی همه این جابجا شدن ها و گشت و گذارها حس میکنم بیشتر پخته شدم. آدمها و جامعه های بیشتری را دیدم. چیزی را که سالها درسش را خونده بودم توی واقعیت و از نزدیک باهاش کار کردم. با دخترها و پسرهای خیلی خیلی زیادی صحبت کردم و شام و ناهار خوردم که هنرپیشه های پورن بودن. و با آدمهای تتو کرده و سبیل از بناگوش در رفته با قیافه های عجیب و غریب که یا کارگردان پورن بودن یا تصویربردار یا منشی صجنه. سر صحنه فیلمبرداری پورن بودم و نوت برداشتم و توصیه دادم. من با این که مدتها تو زمینه سکس تحقیق و کار کرده بودم، هنوز هم تصورم نسبت به صنعت پورن خیلی خیلی با چیزی که الان هست فرق داشت. این تجربه یکی دو ساله برای من به اندازه چند سال ارزش داشت. و به من دیدگاهی را داده که هیچوقت نمیتونستم با نگاه کردن از بیرون به دست بیارم. یکی از دخترهایی که باهاش دوست صمیمی شده بودم یه بار بهم گفت "سحر میدونی تضاد این کار من کجاست؟ اونجایی که من ازدواج کردم و صبح که از خونه میام بیرون همسرم را میبوشم که بیام چندتا مرد دیگه را بکنم و شب برگردم خونه." من هیچوقت به نکته های این شکلی دقت نکرده بودم. علاوه بر این قوانین و مقررات نوشته و نانوشته این دنیا برای خودش ظرایف و دقایق خیلی زیادی داره. من همیشه تصورم این بود که دستمزد دخترهای هنرپیشه پورن به نسبت این که چه کارهایی را اجازه بدن هنرپیشه مرد انجام بده تفاوت داره. مثلاً این که هنرپیشه مرد آبش را توی دهنشون بریزه یا روی تنشون بریزه. اما حداقل توی کمپانی هایی که من باهاشون کار کردم فقط کسایی دستمزد بالاتر داشتن که اجازه میدادن هنرپیشه مرد توی کسشون بریزه. همین. بقیه همه یه دستمزد ثابت میگرفتن. البته نه این که همه مثل هم بگیرن. به هر دختری بسته با قیافه اش، هیکلش، لوند بودنش، هنر بازیگریش و همه اینها یه دستمزد بهش پیشنهاد میشه. اما این دستمزد فقط در صورتی که اون اجازه بده هنرپیشه مرد آبش را توی کسش بریزه ممکنه بیشتر بشه. 
به هر حال همه اینها حالا دیگه برای من گذشته. کاری که الان دارم هنوز هم به صنعت سکس مربوطه اما دیگه پورن نیست. انگار زندگی من با این مقوله دوست داشتنی عجین شده. فقط امیدوارم این سرما و برف باعث تشدید افسردگیم نشه. قول میدم به محض این که یه کم بیشتر جا بیفتم بیشتر بنویسم و از خودم خبر بدم.